KENDİ AHVALİNE AĞLAMA, BAŞKA ŞAN İSTEMEM...
Sonra dedim ki kendime, "ahvaline ağlama kaderin elinde."
Herkes koşar bu hayat popülasyonunda, kimi doğru adrese kimi ters köşeye. Kimi yaydan boşalan ok gibi kitlenir hedefe, kimi kaplumbağadan hallice sürüye sürüye atar adımını. Seri adımlardansa akıllı adımlar evla gözümde. Herkesin yönelimi bir'e ve her yol çıkarır seni bir doğruya, zaman iyiden iyiye geçinmekte senden, peki sen ne çıkarıyorsun bu zamandan payına kar? Keza oluşlar ölüşler ani değil yavaş akmakta gözün önünde; algılayabilirsen, mesajın evrensel sende, yerelden evrene...
Herkesi kapsayan bir yaşam sığdırıyor yaşamın o yaşam içinde, kiminin attığı on adımdan senin bir adımın, biz de kısas bu ölçü hikmetinde. Az daha zorlar isen fazlasına gidebilirsin, mesela çıkabilirsin bu zamandan dışarı ve zayıflık ne ise orada onarabilirsin, bak hayatın sana yardımcı bu uğurda, keza ondan ala merdiven mi var bu dipsiz kuyuda.
-Ey güç! Karşımda dile gel ve boyun ey! Sen mi yamansın yoksa benim var olma zaruriyetim mi? Hiç bir şeye yenik düşmem, bu heyecandan başka ve kimseye kafa tutmam, derdim bana yeter. Belki kimseye yüz çevirmem, aman dilemem, eyvallah etmem ama herkesle birlikte yürürüm o muazzam finale. Ve çaresizlikten çıkarırım çareyi vururum çarkı feleğe de veririm eline dişlerini.
Kim hükmedebilir sabrıma benden başka, iradem bana güzide ve kaderim alternatifler ile aklım çelmekte: her çekildiğimde çekimserliğim artıyor ve aldığım darbeler şiddetince güçleniyorum.
İddialardan geçerken bir iddia taşıyorum her mümin gibi ve inanıyorum ben o iddiam ile yaşıyorum, Allah doğruluğu sahteliğe değişmeyenin yardımcısı ve hak, batının ezeli ve ebedi terbiyecisi, fırsat ve imkan tanımayan ıslahatçısı..
Ben de bu sesin, dili ve deliliyim biiznillah.
Ardından dedim ki benim yakışıklı kardeşime,
Bak güzel kardeşim, bugün sen öylesin ben böyleyim,
Yarın sen benim yerime gelebilir, ben karşında doğrulabilirim.
Onun için yarın yaşamak istemediğin hiçbir şeyi bugünden yapma!
Ve bugün, kendine yakıştırmadığın saygısızlığı başkasına tattırma.
“Ol tabii!” hükmünce bak tıp ilerliyor, teknoloji ona keza,
…daha da her engelli potansiyel bir sağlığa kavuşmaya aday, sloganı ile.
*****
Kendi nazarından kendini göremiyor insan, bence sıkıntı burada. Hâlbuki yüze takılan bir çift göz de neyin nesi, insan görür hep karşısında kendini, oradan bakamaz hiç kendine, çünkü bu cesaret işi, esaret değil. Bu bağlamda kırmalı insan yüreğe vurulan prangayı. Ve dört duvarı açık cezaevinden dışa çıkmalı. Azad olmalı.
/Can Ahmet Vural
29.11.2019.5
PAYLAŞ