İNSAN DİYORUM

İlla yaşayacaksa insan,
Yapamadıklarından ziyade, yaptıklarının acısını ve pişmanlığını yaşamalı...
Çürük zemin üzerine sağlam bina kurmamalı. Adımlarını ve boyun ölçüsünü kuşkusuz hep önceden hesaplamalı. Gözün alamadığının yoluna baş, önün kesemediğinin yoluna taş koymamalı! Ne boy aynasından, ne mikroskoptan, ne de teleskoptan dünyasın bakmamalı.
Herkes bir yol açar yoluna k(u)rb’an olduğumun yolunda, er olan da geç olan da erer bir nihayet açtıkların alâmetifarikasına. Kafası duman, gözü yaman, hayatın pek tabii perişan ve yalan dolan üzere kuran zevat bu yol’a revan olmamalı…
…akıştan haberdar olan, var git al gidişattan üzerine pay; ol bu paydan paylanan… Payı ila payidarı yerle yeksan, bu hayatta kendin yaşamış ve sağlamış saymamalı.
Sözüm inceden meclis ile mescide, nice canlı cenazeler mahpus ve yitik evlerde. İçlerinde cevher, küflü hazine... Karanlık ile nuru seçemeyen, gönül ışıklarını takip edemeyen, kapıları hiç ardılamamış, bu cem ile cümleye kanaat ile katkısı olmayan önder bu divâna başkanlık yapmamalı.
İnsan diyorum,
Bir edep, bir güven ve bir ihtimam fazlı ile koşullanmalı, şuurlanmalı ve edebi bir hareket kazanmalı.
İtimad ile itikadın yolunu tutan, yolun şaşırır mı vardan yoktan, öncesi sonrası bu andan berr olan, olur’a olmaza bakakalıp kızmamalı.
İnsan o ol’a ki, feraset-i akl; ilim ile hilmeden Hakka yakin. Nefsin boşa harcatmaktan sakın, ömürler ile donan ölümleri terk eyle.
Dünya, “gelir geçer” deme! Yerin ser yer eyle. “Konargöçer” deme! Otağın ile obanı yurt eyle. Geçmişe çal galebe, anı yar, geleceği gün eyle.
Can Ahmet sözün geveleme; diyeceğini yaşa, dersini tezinden zerk eyle. Geçti bak dost kervanı, sür eşeğin Niğde’ye, şansın boşa, mihnetin hoşa, dermanın koşa gelmez sana bu zahmette. Duan, elbet çıkar.
Andan içeri olan, yarını anlar.
anladığın yaşayan, kayıtsızlıktan çıkar,
mukayyet olur insan demin ve kanmaz rengine.
#canahmetvural
2.12.2022.5 

PAYLAŞ